این مواد مکمل شامل والین، لوسین و ایزولوسین با جلوگیری از فعالیت تریپتوفان از میزان فعالیت و اثرگذاری سروتونین (که مانع از فعالیت میانجی های عصبی می شود) می کاهند. از لحاظ نظری، مکمل های BCAA عملکرد استقامتی را باکاهش خستگی مرکزی در اثر ساز وکارهای سروتونین توسعه می دهند.فعالیت جسمانی شدید مصرف آمینواسیدهای شاخه دار را افزایش میدهد و به همین خاطر، نسبت ترپتوفان به BCAA افزایش یافته و احساس خستگی پدید می آید. در مقابل، هنگامی که میزان آمینواسیدهای شاخه دار برنامه غذایی افزایشی یابد، این نسبت کاهش یافته و تحریک عضلانی و احساس انرژی زایی افزایش می یابد.

ورزش هایی چون کوهنوردی و اسکی احتمالأ به دلیل تغییرات سوخت و سازو ایجاد شده در ارتفاع موجب کاهش میزان آمینواسیدهای شاخه دار در بدن می شوند. ورزشکاران این مواد را با هدف عضله سازی، بهبود عملکرد،کاهش خستگی و درمان سندرم بیش تمرینی مورد استفاده قرار می دهند. اگرچه برخی مطالعات کلی،( 1997 ) نشان داده اندکه چنین تاثیری وجود ندارد، مطالعات دیگری نیز نشان داده اند آمینواسیدهای شاخه دار به ویژه لوسین موجب بهبود اجرای تمرینات استقامتی و قدرتی می شوند (کرو، 2006). به عنوان مثال، در مطالعه ای نشان داده شده است مکمل دهی آمینواسیدهای شاخه دار از تخریب و تجزیه پروتئینی در شناگران جلو گیری می کند.
برخی مطالعه ای نشان داده اند که دادن اسید های آمینه به ورزشکارانی که فعالیت بدنی انجام می دهند سبب سنتز پروتئین های جدید می شود، در صورتی که در دوندگان ماراتن که در وضعیت کاتابولیسمی قرار می گیرند، دریافت اسید های آمینه شاخه دار سبب تسریع عمل بازسازی بافت های آسیب دیده می شود. این عمل برای کوهنوردان در ارتفاعات بسیار مفید است. مطالعات جدید نشان داده است که دریافت توام اسید های آمینه شاخه دار وگلوتامین دارای اثرات بیشتری است تا مصرف تنهای آنها.
پروتئین "وی" غنی از آمینواسیدهای شاخه دار است. با این حال شواهدی وجود ندارد که پروتئین وی مفیدتر از سایر انواع پروتئینهاست. بویری و همکاران در مطالعه او در سال 1997 نشان دادند که مصرف 30 گرم پروتئین کازئین در مقابل پروتئین وی اثرات متفاوتی در کسب پروتئین دارد. هر دو پروتئین وی وکازئین از شیر به دست می آیند.

محققان نشان دادند که پروتئین وی به سرعت و در حدود 60 تا 90 دقیقه پس از مصرف، بالاترین میزان آمینواسید را تولید می کند و تقریبأ سه تا چهار ساعت پس از آن میزان آمینواسید خون به سطوح اولیه خود می رسد و از سوی دیگر، کازئین به صورت آهسته تری آمینواسید تولید می کند و 60 تا 90 دقیقه بعد به او می رسد ولی میزان بالای آمینواسید در مقایسه با سطوح اولیه آن تا 7 ساعت پس از مصرف در خون باقی می ماند. این تفاوت در جذب، از تفاوت میان متابولیسم این دو پروتئین ناشی می شود. مصرف پروتئین وی سنتز پروتئین را تا 68 درصد افزایش می دهد، در حالی که این میزان کازئین حدود 31 درصد است.
هنگامی که به دقت "تعادل لوسین شبکه ای" در طول 7 ساعت پس از مصرف نگاه کنیم در می یابیم که مصرف کازئین منجر به تعادل شبکه ای چشمگیرتری می شود (برای مثال، رسوب پروتئین پس از مصرف بیشتر می شود).
مطالعه دیگری که اخیرأ انجام گرفته است هیچ گونه تفاوتی را بین اثرات آنابویک "وی" و کازئین گزارش نکرده است. محققان از داده های موجود نتیجه گرفتند که پروتئین کازئین سودمندتر از پروتئین وی است، با این حال تعبیر درست تر این است که اگر بخواهید برای به دست آوردن توده عضلانی تنها یک نوع پروتئین مصرف کنید، پروتئین کازئین بهتر از وی است.

اثرات جانبی
بسیاری از مردم عقیده دارندکه رژیم های حاوی پروتئین بالا خطرناک است، ولی شواهد علمی به جز در بیمارانی که دارای اختلال عملکردی کلیه هستند عوارض جانبی گزارش نکرده اند. بدیهی است که رژیم های پر پروتئین به دلیل مقدار نیتروژن اضافی شان که باید ترشح یا دفع شود کار کلیه را افزایش می دهند، ولی به نظر نمی رسد که این امر برای افراد سالم مشکل زا باشد. در موش های صحرایی که بیش از نیمی از عمر خود از رژیم غذا یی بسیار پر پروتئین ( 80 درصد انرژی مصرفی) استفاده می کردند هیچگونه عارضه جانبی شدیدی مشاهده نشد. این یافته ها نه تنها به دلیل طولانی بودن این تحقیقات، بلکه به خاطر آنکه این رژیم غذایی حاوی حداقل سه برابر درصد پروتئینی است که در پر پروتئین ترین رژیم های غذایی ورزشکاران وجود دارد جالب به نظر می رسند.

فقدان گزارش های مبنی بر مشکلات کلیوی در بدنسازان و وزنه بر داران میانسال نشان می دهد که خطر مصرف رژیم های پر پروتئین احتمالآ بیشتر از آنچه که هست. تخمین زده شده است، چرا که بسیاری از این ورزشکاران به طور منظم و به مدت 20 تا 30 سال یا بیشتر از رژیم های پر پروتئین استفاده کرده اند و مشکلی نداشته اند. تنها نگرانی که در زمینه رژیم های غذایی پر پروتئین وجود دارد دفع آب اضافی است که به منظور دفع نیتروژن (در اثر عملکرد کلیوی) در افراد فعال (به ویژه ورزشکاران استقامتی) صورت می گیرد.کم آبی حاصل می تواند اثر منفی بر عملکرد ورزشی داشته باشد , اگر شدید باشد حتی سلامت فرد را به خطر اندارد. به همین دلیل، توجه به مصرف کافی در ورزشکارای که رژیم های پر پروتئین مصرف می کنند اهمیت زیاد دارد. 



باعلم،عضله بسازیم.
 کلیه حقوق مادی و معنوی نزد وب سایت علم و عضله محفوظ میباشد.استفاده از مطالب این سایت تنها با ذکر منبع مجاز است.